****MELOCACTUS****

Jeden z niewielu kosmopolitycznych rodzajów wśród kaktusów – rośnie w Meksyku, Ameryce Centralnej i Południowej. Są to rośliny kuliste, średniej wielkości, które po osiągnięciu dojrzałości wytwarzają na wierzchołku rodzaj „czapki”, tzw. cephalium, z którego następnie wyrastają bardzo malutkie kwiaty, a potem ozdobne owoce. W kulturze wymagają przepuszczalnego podłoża, w lecie często podlewanego (powinno być stale lekko wilgotne), szklarni, o ile to możliwe, i niezbyt mocnego słońca. W zimie 12°C to minimum, można je wtedy trzymać na parapecie w normalnie ogrzewanym pokoju. Światło jest mniej ważne. Niestety, na cefalium (i na kwiaty) trzeba czekać kilka, a nawet kilkanaście lat.

****MAMMILLARIA****

Największy rodzaj w rodzinie Cactaceae (pomiędzy 200 a 400 gatunków w zależności od ostatniej mody). Mammillarie występują w wielu krajach, od Kolumbii po USA. Mają brodawki zamiast żeber, a kwiaty pojawiają się wokół wierzchołka tworząc „wianek”, a nie w samym wierzchołku (to głównie odróżnia je od eskobarii i koryfanty). Wielkością, formami cierni, rozmiarami i kolorami kwiatów bardzo różnią się między sobą. Różne są też ich wymagania uprawowe: niektóre będą wyjątkowo łatwe (M. elongata), inne niezmiernie trudne (wielkokwiatowe gatunki typu M. saboae) w utrzymaniu. W każdym przypadku przepuszczalne podłoże, sporo słońca i ciepła oraz obfite, acz rzadkie, podlewanie dobrze im zrobi. Tzw. białe mammillarie (o białych cierniach, takie jak np. M. candida) powinny mieć podłoże alkaliczne, z dodatkiem wapna. W zimie zaleca się temperaturę 6–12°C, światło nie jest absolutnie niezbędne.



Tak wygląda z wiankiem...

****LOPHOPHORA****

Ojczyzną tego gatunku jest Teksas w USA i Meksyk. Nazwa oznacza "noszący pióropusz". Pochodzi ona od wiązek filcowych włosków, wyrastających z wierzchołkowych areoli, z czasem pokrywających całą roślinę.Są to rośliny bez cierni, szarawe, o miękkiej tkance, rosną pojedynczo lub grupowo, posiadają grube palowe korzenie. Mają kulistospłaszczony kształt.







Kaktus ten jest również znany pod indiańską nazwą pejotl, był od dawna używany na dolegliwości reumatyczne. Ze względu na zawartość alkaloidu o właściwościach narkotycznych spożywano go podczas rytualnych uroczystości Niewielkie kwiaty, kolorze różowym wyrastają z samego wierzchołka. W lecie roślina wymaga stanowisk ciepłych i słonecznych, a w okresie pełnego wzrostu obfitszego podlewania.Zimą powinny stać w temperaturze 8°C.

****LOBIVIA****

Lobivia - kuliste kaktusy pochodzące z górskich rejonów Argentyny, Boliwii i Peru. Kwiaty duże, lejkowate w różnych odcieniach białego, żółtego i czerwonego, kwitna zaledwie kilka godzin. Stosunkowo łatwe w uprawie, lubią stanowiska słoneczne i świeże powietrze oraz systematyczne podlewanie. Zimują w suchym i widnym miejscu, w temperaturze 4-6° C

****LEUCHTENBERGIA****

Długowieczna bylina. Rodzaj Leuchtenbergia jest monotypowy, tzn. obejmuje tylko jeden gatunek. Jest to roślina mało przypominająca inne kaktusy. Podobna jest raczej do małej agawy. Posiada gruby, palowy korzeń, częściowo wystający z ziemi, z którego nadziemnej części wyrastają brodawki o długości do 12 cm. Są one w przekroju trójkątne. Areole osadzone są na wierzchołkach brodawek. Wyrastają z nich miękkie ciernie, tzw. ciernie papierowe, o długości 10 cm. Ciernie boczne w liczbie do 14 dorastają do 5 cm, a 2 ciernie środkowe są dwa razy dłuższe. Kwiaty pojawiają się na młodych brodawkach po kilku latach. Mają one lejkowaty kształt, długość dochodzi do 8 cm, a średnica do 7 cm. Płatki są barwy brązowawej, a środek kwiatu żółty. Kwiaty utrzymują się na roślinie ponad tydzień, co jest rzadkością wśród kaktusów. W swoim naturalnym środowisku roślina ta dorasta do 60 cm wysokości. W uprawie jest dość trudna. Ze względu na palowy korzeń wymaga wysokich doniczek. Rozmnaża się wyłącznie z nasion.

****GYMNOCALYCIUM****

Popularny od lat rodzaj w obrębie Cactacae obejmujący swoim zasięgiem rozległe tereny Argentyny, południowej Boliwii, znaczna część Paragwaju, Urugwaj i przyległe tereny Brazylii.
Pomimo zmieniającej się mody na poszczególne rodzaje kaktusy Gymnocalycium prawie stale cieszyły się dużym zainteresowaniem głównie z powodu szeregu zalet zarówno wyglądu roślin i ich kwiatów, jak i niezbyt wysokim wymaganiom w hodowli.





Zasięg występowania:
Obszar występowania rodzaju Gymnocalycium obejmuje rozległy obszar od prowincji Chubut na południu Argentyny (45° Pd) do południowo-wschodnich departamentów Boliwii na północy (17° Pd) i wybrzeży Urugwaju na wschodzie. Wielka Kordyliera Andów stanowi zachodnią granicę. Na tym gigantycznym obszarze grupy gatunków występują w kilku formacjach:

* dość rozległy obszar o równomiernym rozmieszczeniu;
* ograniczone skupienia czy nawet enklawach;
* pojedyncze stanowiska o charakterze endemicznym. Odległości jedne od drugich to kilkadziesiąt do kilkuset kilometrów. Znaczna rozpiętość geograficzna stwarza różne warunki geo-klimatyczne dla poszczególnych grup gatunków.

Wielkość:
Od 1,5 - 3 cm (niektóre G. damsii, G. bruchii) aż do 23-30 cm średnicy (G. saglionis, G. megatae) czy formy kolumnowe (G. gibbosum, G mihanovichii) w opisach do 50 - 70cm.

****FEROCACTUS****

W obrębie gatunku Ferocactus gracilis
wyrózniamy dwie odmiany : F.gracilis var. gracilis
oraz F.gracilis var. coloratus.

Ferocactus gracilis var. gracilis w uprawie jest
kaktusem kulistym, w naturze zaś często osiąga
korpus cylindryczny w ciemnozielonym kolorze
i wyrasta nawet do 3 m wysokości. Kwitnie w le-
cie niewielkimi czerwonymi kwiatami. W naturze
istnieje wiele mutacji tych roślin (inny kształt cie-
rnia centralnego czy też kolor kwiatów )- związa-
ne to jest z łatwością z jaką gatunek ten się krzy-
żuje z Ferocactus peninsulae.

Ferocactus gracilis var. coloratus w naturze osią-
ga wysokość do 1 m i 30 cm średnicy. Posiada cie-
rnie zazwyczaj koloru czerwonego, kwitnie wcze-
sną wiosną czerwono-żółtymi kwiatami